آیا نوروفیدبک برای درمان ADHD مؤثر است؟
نوروفیدبک برای ADHD چیست؟
اختلال کمبود توجه بیش فعالی یا ADHD می تواند بر میزان توجه ، یادگیری ، کنترل ضربه و سطح فعالیت تأثیر بگذارد. این علائم می تواند زندگی روزمره و سازمان را به چالش بکشد.
از سال 2016 ، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) تخمین زده اند که 6.1 میلیون کودک منبع معتبر در ایالات متحده ، حدود 9.4 درصد ، در بعضی از موارد تشخیص ADHD را دریافت کرده اند.
درمانهای رایج برای کودکان مبتلا به ADHD شامل دارو ، روان درمانی و تغییر در شیوه زندگی است ، اما اینها برای همه مؤثر نیست. برخی رویکردها - به ویژه دارو - می تواند عوارض جانبی ناخوشایندی داشته باشد.
نوروفیدبک درمانی غیر تهاجمی است و شامل دارو نمی شود. برخی از پزشکان معتقدند که این امر می تواند به مدیریت علائم اختلال کمبود فشار خون کمک کند. نامهای دیگر این درمان بیوفیدبک و نوروتراپی است.
در زیر ، در مورد اینکه احتمالاً این روش درمانی ، چه عاملی ناشی از آن و برخی از خطرات ناشی از آن موثر است ، بیشتر بدانید.
نوروفیدبک شامل داشتن الکترودهای متصل به سر و پاسخ دادن به برخی از محرک ها در حالی است که فن آوری ویژه امواج مغزی فرد را نشان می دهد.
در فرد مبتلا به ADHD ، مغز ممکن است الگوهای مشخصه رفتاری ، خصوصاً در لوب فرونتال را نشان دهد. این حوزه با شخصیت ، رفتار و یادگیری مرتبط است.
عملکرد مغز و رفتار شخص به هم مرتبط است. تغییر در رفتار می تواند مغز را تغییر دهد و تغییرات در مغز می توانند رفتار را تغییر دهند.
نوروفیدبک قصد دارد با تغییر مغز رفتار فرد را تغییر دهد.
مغز سیگنالهای الکتریکی قابل اندازه گیری یا امواج تولید می کند. پزشک نوروفیدبک این امواج را معمولاً با وسیله ای به نام الکتروانسفالوگرافی (EEG) اندازه گیری می کند.
پنج نوع موج مغزی وجود دارد: آلفا ، بتا ، گاما ، دلتا و تتا. هر کدام فرکانس متفاوتی دارند که EEG می تواند آن را اندازه گیری کند.
برخی تحقیقات نشان می دهد که مبتلایان به ADHD دارای امواج تتا بیشتر و کمتر از امواج بتا نسبت به افراد بدون اختلال هستند. از نظر تئوری ، نوروفیدبک قصد دارد تا این اختلاف را اصلاح کند.
قبل از اولین جلسه نورو فیدبک ، پزشک سؤالاتی در مورد علائم فرد ، تاریخ درمان و شیوه زندگی می کند.
قبل از هر جلسه درمانی ، فرد به ارائه اطلاعات در مورد علائم خود ادامه می دهد ، زیرا این کار به پزشک اجازه می دهد تا به مرور زمان پیشرفت های خود را دنبال کند.
در شروع هر جلسه ، پزشک الکترودهای در حال اجرا از دستگاه EEG را به سر شخص وصل می کند. اینها فعالیت مغز را اندازه گیری می کنند.
تعداد الکترودها بسته به پزشک و جلسه متفاوت است. الکترودها صدمه نمی بینند و جریان الکتریکی را تحویل نمی دهند. آنها فقط برای اندازه گیری فعالیت مغز در آنجا هستند.
با شروع جلسه ، اسکن در زمان واقعی امواج مغزی فرد روی صفحه نمایش داده می شود.
پزشک متخصص انتظار دارد که وظیفه خاصی را انجام دهد ، انتظار دارد که این کار باعث تغییر امواج مغزی شود.
فعالیت ها ممکن است شامل یک بازی ویدیویی یا محرک های دیگری باشد که مغز را به پردازش اطلاعات به روش های مختلف تشویق می کند. ممکن است موسیقی درگیر باشد ، یا یک لحن واحد ، یا صداهایی که ناگهان متوقف شده و شروع می شوند.
همانطور که مغز به محرک ها پاسخ می دهد ، بازخورد مربوط به EEG نشان می دهد که چگونه محرک ها فعالیت را تغییر می دهند ، تغییر می دهند یا افزایش می دهند.
طرفداران ادعا می کنند که این روند می تواند به آرامی موج های مغز را تغییر داده و بر رفتار فرد و علائم مربوط به ADHD تأثیر بگذارد.
یافته های متفاوتی در مورد اثربخشی نوروفیدبک برای ADHD وجود دارد.
در سال 2009 ، محققان یک متاآنالیز Trusted Source منتشر کردند که به بررسی تأثیر نوروفیدبک بر علائم این اختلال پرداخت. آنها نتیجه گرفتند که نوروفیدبک ممکن است منجر به:
پیشرفت در مقیاس بزرگ در تکانشگری و بی توجهی
پیشرفت در مقیاس متوسط در بیش فعالی
نویسندگان اظهار داشتند که نورو فیدبک ممکن است درمانی "مؤثر و خاص" برای علائم ADHD باشد.
آنها مطالعه ای را انجام دادند که در آن هشت شرکت کننده جوان بین 8 تا 15 سال تحت 30 جلسه نوروفیدبک قرار گرفتند ، در حالی که شش نفر دیگر نوروفیدبک جعلی دریافت کردند. هر دو گروه تغییرات مشابهی را تجربه کردند..
در یک مطالعه مقدماتی منبع معتبر ، همچنین از سال 2013 ، محققان تأثیر نوروفیدبک را با محرکها مقایسه کردند ، یک روش درمانی که بطور گسترده پذیرفته شده برای ADHD است.
شانزده شرکت کننده در سنین 7 تا 16 سال داروهای محرک را مصرف کردند ، و 16 جلسه تحت 30 جلسه نوروفیدبک در طی یک دوره 7-11 ماهه قرار گرفتند. شرکت کنندگانی که این داروها را مصرف کردند ، کاهش علائم ADHD را تجربه کردند ، در حالی که افرادی که تحت عنوان نورو فیدبک پاسخ داده نشدند.
در سال 2014 ، محققان متاآنالیز نتایج پنج مطالعه قبلی در مورد نوروفیدبک و ADHD را منتشر کردند.
آنها ارزیابی والدین و معلمان از کودکانی که تحت معالجه قرار گرفته اند را در نظر گرفتند. به طور کلی ، والدین بهبود در بی انگیزگی ، بی توجهی و بیش فعالی را گزارش کرده بودند ، اما معلمان فقط در بی توجهی شاهد پیشرفت بودند.
محققان به نقل از منبع معتبر گفتند که نوروفیدبک ممکن است برای کودکان مبتلا به ADHD مفید باشد.
رفتار درمانی چیست؟
روشهای درمانی رفتاری برای کودکان و نوجوانان بسیار متفاوت است ، اما همه آنها در درجه اول روی این نکته متمرکز هستند که چگونه بعضی از افکار مشکل ساز یا رفتارهای منفی ممکن است ناخودآگاه یا ناخواسته در محیط یک فرد "پاداش" بگیرند. این پاداش ها یا تقویت ها غالباً در افزایش فراوانی این افکار و رفتارهای نامطلوب نقش دارند. رفتار درمانی می تواند در طیف گسترده ای از علائم روانشناختی در بین نوجوانان و کودکان اعمال شود.
گرچه رفتارهای رفتاری می توانند از نظر اختلال تا بی نظمی متفاوت باشند ، اما موضوع متداول این است که درمانگران رفتاری کودکان و نوجوانان را تشویق می کنند که رفتارهای جدید را امتحان کنند ، به پاداش رفتارهای مطلوب و اجازه دهند که رفتارهای ناخواسته "خاموش شود" (یعنی نادیده گرفتن رفتارهای ناخواسته).
به عنوان مثال ، نوجوانی را تصور کنید که در انجام تکالیف مشکلی داشته باشد. برای تشویق رفتارهای مطلوب (به عنوان مثال ، اتمام کار در خانه) ، والدین یک برنامه پاداش را ایجاد می کنند که شامل کسب امتیاز در هر روز اتمام کار در خانه می شود که می توانید برای دریافت پاداش مورد نظر در پایان هفته معامله کنید (به عنوان مثال استفاده از ماشین برای رفتن. به فیلم ها با دوستان). این پاداش باید کاری باشد که جوانان می خواهند و باید به طور مشخص با یک هدف خاص (اتمام تکالیف) مرتبط باشد. در ابتدا جوانان برای پاداش خارجی کار می کنند ، اما با گذشت زمان ، کار خود آسان تر می شود و می توان پاداش را از بین برد. سپس می توان اهداف جدیدی تولید کرد.
در رفتار درمانی ، والدین و فرزندان یاد می گیرند که رفتارهای مطلوب را کاهش داده و رفتارهای ناخواسته را کاهش دهند.
یک دام مشترک که خانواده ها در آن فرو می روند ، پاداش ناخواسته از رفتار نادرست است. به عنوان مثال ، از نوجوانی که کارهای خانه خود را تمام نکرده است ، بگیرید اما واقعاً می خواهد ماشین را ببرد. با وجود اعتراضات اولیه ، نوجوان همچنان پابرجا مانده و نسبت به والدین خشمگین ، تحریک پذیر و نافرمان می شود. والدین ، پدر و مادر تصمیم می گیرند که دیگر نمی توانند زحمت بکشند و به او اجازه می دهند که ماشین را قرض دهد. به این ترتیب ، والدین ناخواسته رفتار مخالف نوجوان را پاداش می دهند ، یا آن را تقویت می کنند. بهترین راه برای مقابله با این شرایط ، نادیده گرفتن برنامه ریزی رفتارها و تقویت رفتار تحت تعقیب (تلاش های مشق شب) در حد امکان است. متخصصین رفتاری به دنبال درک چنین پیوندهایی بین رفتارها ، پاداشها و یادگیری هستند و به جوانان و والدین کمک می کنند تا رفتارهای خود را برای رسیدن به اهداف فردی و خانوادگی شکل دهند.
انواع روش های رفتاری
مدیریت کلاس درس رفتاری
مدیریت کلاس درس رفتاری نوعی از روش درمانی مبتنی بر شواهد است که به منظور حمایت از رفتارهای مثبت دانش آموزان در کلاس ، ضمن جلوگیری از رفتارهای منفی و افزایش تعامل تحصیلی دانش آموزان ، طراحی شده است. در این نوع درمان ، معلم کودک در ارائه معالجه شرکت می کند. مدیریت کلاس درس رفتاری به عنوان یک درمان مؤثر در معالجه اختلال نقص توجه / بیش فعالی (ADHD) از حمایت تجربی قابل توجهی برخوردار شده است.
مداخلات همسالان رفتاری
مداخلات همسالان رفتاری شامل یک یا چند نفر از همسالان دانش آموز است که به کودک دارای مشکلات رفتاری کمک می کنند. معلم به همسالان کودک برای تقویت رفتارهای مثبت کودک و عملکرد تحصیلی کودک با راهبردهای پشتیبانی اجتماعی و دانشگاهی آموزش می دهد. این نوع درمان اغلب در محیط مدرسه مورد استفاده قرار می گیرد و نشان داده شده است که مزایای بسیاری برای پیشرفت تحصیلی ، اجتماعی و بین فردی ایجاد می کند.
مشارکت همچنین نشان داده است که تأثیر مثبتی برای دستیار همسالان نیز دارد ، زیرا احساس مسئولیت پذیری و تغییرات رفتاری سازنده را تقویت می کند. ثابت شده است که مداخلات همسالان رفتاری توسط دانش در درمان ADHD مؤثر است.
انواع مداخلات رفتاری مبتنی بر همسالان وجود دارد ، از جمله:
مدل سازی همسالان
آموزش شروع همسالان
تدریس در کلاس درس
آموزش والدین رفتاری
آموزش والدین رفتاری برای آموزش به والدین چگونگی تقویت رفتارهای مطلوب در فرزندانشان ، دلسرد کردن رفتارهای ناخواسته و بهبود تعامل والدین - کودک ایجاد شده است. در این روش درمانی ، والدین نقش مهمی در درمان مشکلات رفتاری فرزندان خود دارند. در طول جلسات درمانی ، والدین یاد می گیرند که چگونه رفتارهای فرزندان خود را در خانه با دقت مشاهده کنند و به آنها مهارت می دهند تا با استفاده از تمجید ، توجه مثبت و پاداش ، رفتارهای مثبت فرزندان خود را به آنها پاداش دهند. همچنین به آنها آموخته می شود که از قانون تنظیم کنند ، وقت بگذارند و نادیده بگیرند تا رفتارهای بد را دلسرد کنند.
والدین درمانی رفتاری از تجربی اساسی برخوردار بوده است که می تواند در کاهش مشکلات رفتاری مؤثر باشد - خصوصاً برای کودکان مبتلا به ADHD.
مداخلات مدیریت رفتاری ترکیبی
تحقیقات نشان داده است که ترکیب اشکال مدیریت کلاس درس رفتاری ، آموزش والدین رفتاری ، و / یا مداخلات همسالان رفتاری به خوبی تثبیت شده و برای درمان ADHD مؤثر است.
مدل سازی
مدل سازی نوعی از روش درمانی است که در آن ، یک درمانگر برای ارتقاء تقلید در کودک یا نوجوان ، یک واکنش غیر ترسناک به یک وضعیت منفی را نشان می دهد
ثابت شده است که در درمان اضطراب در کودکان و نوجوانان مؤثر است