سرطان تخمدان نوعی سرطان است که در تخمدان ها شروع می شود. دستگاه تولید مثل زن شامل دو تخمدان است ، یکی در هر طرف رحم. تخمدان ها - هر کدام به اندازه یک بادام - تخم مرغ (تخم مرغ) و همچنین هورمون های استروژن و پروژسترون تولید می کنند.
سرطان تخمدان اغلب تا زمانی که در لگن و شکم گسترش یابد ، کشف نشده است. در این مرحله اواخر ، سرطان تخمدان درمان دشوارتر است. سرطان تخمدان در اوایل مرحله ، که در آن بیماری محدود به تخمدان است ، به احتمال زیاد با موفقیت درمان می شود.
از جراحی و شیمی درمانی به طور کلی برای درمان سرطان تخمدان استفاده می شود.
سرطان تخمدان در اوایل مرحله به ندرت باعث بروز علائمی می شود. سرطان تخمدان در مرحله پیشرفته ممکن است باعث علائم کمی و غیر اختصاصی شود که غالباً در شرایط خوش خیم شایع تر اشتباه می شوند.
علائم و نشانه های سرطان تخمدان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید
در صورت بروز علائم یا علائمی که نگران کننده شما باشد با پزشک خود ملاقات کنید.
اگر سابقه خانوادگی سرطان تخمدان یا سرطان پستان دارید ، در مورد خطر ابتلا به سرطان تخمدان با پزشک خود صحبت کنید. پزشک ممکن است شما را به یک مشاور ژنتیک ارجاع دهد تا در مورد آزمایش برخی جهش های ژنی که خطر ابتلا به سرطان پستان و تخمدان را افزایش می دهند ، صحبت کند.
هنوز مشخص نیست که چه عواملی باعث ایجاد سرطان تخمدان می شود ، اگرچه پزشکان فاکتورهایی را شناسایی کرده اند که می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند.
به طور کلی ، سرطان از زمانی شروع می شود که سلول دچار خطا (جهش) در DNA خود شود. جهش ها به سلول می گویند که به سرعت رشد و تکثیر یابد ، و باعث ایجاد توده (تومور) سلول های غیر طبیعی می شود. هنگامی که سلولهای سالم می میرند سلولهای غیر طبیعی زندگی خود را ادامه می دهند. آنها می توانند به بافتهای اطراف حمله کرده و از یک تومور اولیه جدا شوند تا در جای دیگری از بدن گسترش یابد (متاستاز).
نوع سلولی که سرطان در آن شروع می شود نوع سرطان تخمدان شما را تعیین می کند. انواع سرطان تخمدان شامل موارد زیر است:
تومورهای اپیتلیال ، که در لایه نازک از بافت شروع می شود که قسمت بیرونی تخمدان ها را پوشانده است. حدود 90 درصد از سرطانهای تخمدان تومورهای اپیتلیال هستند.
تومورهای استرومائی ، که در بافت تخمدان حاوی سلولهای سازنده هورمون شروع می شوند. این تومورها معمولاً در مراحل اولیه نسبت به سایر تومورهای تخمدان تشخیص داده می شوند. حدود 7 درصد تومورهای تخمدان استرومائی هستند.
تومورهای سلولی میکروب ، که در سلولهای تولید کننده تخم مرغ شروع می شوند. این سرطانهای نادر تخمدان در زنان جوان تر اتفاق می افتد.
عواملی که می توانند خطر ابتلا به سرطان تخمدان را افزایش دهند عبارتند از:
سن بالاتر سرطان تخمدان در هر سنی ممکن است رخ دهد اما بیشتر در زنان در سنین 50 تا 60 سال مشاهده می شود.
جهشهای ژن ارثی. درصد کمی از سرطان تخمدان در اثر جهش ژنی که از والدین خود به ارث می برید ایجاد می شود. ژنهای شناخته شده برای افزایش خطر ابتلا به سرطان تخمدان را ژن سرطان پستان 1 (BRCA1) و ژن سرطان پستان 2 (BRCA2) می نامند. این ژن ها همچنین خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهند.
سایر جهش های ژنی از جمله موارد مرتبط با سندرم لینچ شناخته شده است که خطر ابتلا به سرطان تخمدان را افزایش می دهد.
سابقه خانوادگی سرطان تخمدان. افرادی که دو یا چند بستگان نزدیک به سرطان تخمدان دارند ، خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند.
درمان جایگزینی هورمون استروژن ، به ویژه با استفاده طولانی مدت و در دوزهای زیاد.
سن شروع قاعدگی و پایان آن. شروع قاعدگی در سنین پایین یا شروع یائسگی در سنین بعد یا هر دو ممکن است خطر ابتلا به سرطان تخمدان را افزایش دهد.
هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از سرطان تخمدان وجود ندارد. اما ممکن است راه هایی برای کاهش خطر شما وجود داشته باشد:
قرص های ضد بارداری را در نظر بگیرید. از پزشک خود بپرسید که آیا قرص های ضد بارداری برای شما مناسب است یا خیر. زنانی که از داروهای ضدبارداری خوراکی استفاده می کنند ممکن است خطر ابتلا به سرطان تخمدان را کاهش دهند. اما داروهای ضد بارداری خوراکی خطرات دارند ، بنابراین بحث کنید که آیا مزایا بر اساس وضعیت شما از این خطرات بالاتر است.
در مورد عوامل خطر خود با پزشک صحبت کنید. اگر سابقه خانوادگی سرطان های پستان و تخمدان دارید ، این موضوع را با پزشک خود همراه کنید. پزشک شما می تواند این مسئله را برای خطر ابتلا به سرطان خود تعیین کند. در بعضی موارد ، پزشک ممکن است شما را به یک مشاور ژنتیک ارجاع دهد که می تواند در تصمیم گیری در مورد مناسب بودن آزمایش ژنتیک به شما کمک کند. اگر به نظر می رسد که دارای جهش ژنی هستید و احتمال ابتلا به سرطان تخمدان را افزایش می دهد ، ممکن است برای جلوگیری از سرطان تخمدان های خود را برای برداشتن تخمدان در نظر بگیرید.
سرطان روده بزرگ نوعی سرطان است که در روده بزرگ (روده بزرگ) شروع می شود. روده بزرگ قسمت پایانی دستگاه گوارش است.
سرطان روده بزرگ به طور معمول در بزرگسالان مسن مبتلا است ، اگرچه ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد. معمولاً به صورت توده های کوچک و غیر سرطانی (خوش خیم) سلول هایی به نام پولیپ که در قسمت داخلی روده بزرگ تشکیل می شود ، شروع می شود. با گذشت زمان برخی از این پولیپ ها می توانند به سرطان روده بزرگ تبدیل شوند.
پولیپ ها ممکن است کوچک باشند و در صورت وجود علائم کمی دارند. به همین دلیل ، پزشکان آزمایش غربالگری منظم را برای جلوگیری از سرطان روده بزرگ با شناسایی و از بین بردن پولیپ ها قبل از تبدیل شدن به سرطان ، توصیه می کنند.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید
اگر متوجه علائم مداوم و نگرانی شما شدید ، با پزشک خود ملاقات کنید.
در مورد زمان شروع غربالگری سرطان روده بزرگ با پزشک خود صحبت کنید. دستورالعمل ها معمولاً توصیه می کنند که غربالگری سرطان روده بزرگ از حدود 50 شروع شود. اگر شما عوامل خطر دیگری مانند سابقه خانوادگی این بیماری را دارید ، پزشک شما غربالگری مکرر یا زودتر را توصیه می کند.
پزشکان مطمئن نیستند که چه عواملی باعث سرطان روده بزرگ می شود.
به طور کلی ، سرطان روده بزرگ هنگامی شروع می شود که سلولهای سالم در روده بزرگ دچار تغییراتی (جهش) در DNA آنها شوند. DNA سلول شامل مجموعه ای از دستورالعمل ها است که به سلول می گوید چه کاری باید انجام شود.
سلول های سالم به روشی منظم رشد می کنند و تقسیم می شوند تا بدن شما به طور طبیعی کار کند. اما وقتی DNA سلول آسیب دیده و سرطانی می شود ، سلول ها همچنان تقسیم می شوند - حتی اگر سلولهای جدید لازم نباشد. با جمع شدن سلول ها ، تومور تشکیل می شود.
با گذشت زمان ، سلولهای سرطانی می توانند رشد کرده و بافت طبیعی را در مجاورت تخریب کنند. و سلولهای سرطانی می توانند به سایر قسمتهای بدن نفوذ کنند تا رسوباتی را در آنجا تشکیل دهند (متاستاز).
عوامل خطر
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش دهد عبارتند از:
سن بالاتر سرطان روده بزرگ در هر سنی قابل تشخیص است ، اما اکثر افراد مبتلا به سرطان روده بزرگتر از 50 سال دارند. میزان سرطان روده بزرگ در افراد جوانتر از 50 سال افزایش یافته است ، اما پزشکان مطمئن نیستند که چرا.
نژاد آفریقایی-آمریکایی. آمریکایی های آفریقایی تبار نسبت به افراد نژادهای دیگر خطر سرطان روده بزرگ دارند.
علائم
علائم و نشانه های سرطان روده بزرگ شامل موارد زیر است:
تغییر مداوم در عادات روده شما ، از جمله اسهال یا یبوست یا تغییر در قوام مدفوع
خونریزی رکتال یا خون در مدفوع شما
ناراحتی مداوم شکم ، مانند گرفتگی ، گاز یا درد
احساس اینکه روده شما به طور کامل خالی نمی شود
ضعف یا خستگی
کاهش وزن
بسیاری از مبتلایان به سرطان روده بزرگ هیچ علائمی را در مراحل اولیه بیماری تجربه نمی کنند. وقتی علائم ظاهر شود ، بسته به اندازه و محل سرطان روده بزرگ شما ، احتمالاً متفاوت خواهد بود.
بعد از سرطان پوست ، سرطان پستان شایعترین سرطان تشخیص داده شده در زنان است. سرطان پستان هم در آقایان و هم در خانمها می تواند رخ دهد ، اما در خانم ها به مراتب بیشتر است.
حمایت اساسی از آگاهی و بودجه سرطان پستان در زمینه تحقیقات سرطان به پیشرفت هایی در تشخیص و درمان سرطان پستان کمک کرده است. میزان بقای سرطان پستان افزایش یافته است ، و تعداد مرگ و میرهای مرتبط با این بیماری به طور پیوسته در حال کاهش است ، که بیشتر به دلیل عواملی مانند تشخیص زودرس ، رویکرد شخصی جدید در درمان و درک بهتر این بیماری است.
نوک پستان تغییر می کند
توده یا ضخیم شدن سینه که با بافت اطراف آن تفاوت دارد
تغییر اندازه ، یا شکل پستان
تغییراتی در پوست بالای پستان مانند کمرنگی
نوک پستان تغییر کرده است
لایه برداری ، پوسته پوسته شدن یا پوسته پوسته شدن قسمت رنگی پوست اطراف نوک پستان (آئولا) یا پوست پستان
قرمزی یا سوراخ کردن پوست بر روی پستان مانند پوست یک پرتقال است
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید
اگر یک توده یا تغییر دیگری در پستان خود پیدا کردید - حتی اگر یک ماموگرافی اخیر طبیعی باشد - برای ارزیابی سریع با پزشک خود ملاقات کنید.
علل
پزشکان می دانند که سرطان پستان هنگامی رخ می دهد که برخی از سلول های پستان شروع به رشد غیر طبیعی می کنند. این سلولها با سرعت بیشتری نسبت به سلولهای سالم تقسیم می شوند و همچنان انباشت می شوند و یک توده یا تودههایی تشکیل می دهند. سلول ها ممکن است از طریق پستان به گره های لنفاوی یا سایر قسمت های بدن گسترش یابد (متاستاز شود).
سرطان پستان اغلب با سلولهای مجاری تولید شیر (سرطان مجرای مهاجم) شروع می شود. سرطان پستان ممکن است در بافت غده ای به نام لوبول ها (سرطان لوبولار تهاجمی) یا سایر سلول ها یا بافت درون پستان نیز آغاز شود.
محققان عوامل هورمونی ، سبک زندگی و محیطی را شناسایی کرده اند که ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد. اما هنوز مشخص نیست که چرا برخی از افراد که هیچ عامل خطر ندارند مبتلا به سرطان می شوند ، اما سایر افراد با عوامل خطر هرگز این کار را انجام نمی دهند. این احتمال وجود دارد که سرطان پستان در اثر تعامل پیچیده ژنتیکی و محیط شما ایجاد شود.
پزشکان تخمین می زنند که حدود 5 تا 10 درصد از سرطانهای پستان با جهشهای ژن منتقل شده از نسلهای یک خانواده مرتبط هستند.
تعدادی از ژنهای ارثی جهش یافته که می توانند احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهند ، شناسایی شده اند. مشهورترین آنها ژن سرطان پستان 1 (BRCA1) و ژن سرطان پستان 2 (BRCA2) است که هر دو خطر ابتلا به سرطان پستان و تخمدان را به میزان قابل توجهی افزایش می دهند.
اگر سابقه خانوادگی قوی در مورد سرطان پستان یا سرطانهای دیگر دارید ، پزشک ممکن است آزمایش خون را برای کمک به شناسایی جهش های خاص در BRCA یا سایر ژن هایی که از طریق خانواده عبور می کنند ، توصیه کند.
در نظر بگیرید که از پزشک خود بخواهید به یک مشاور ژنتیک مراجعه کند ، که می تواند تاریخچه سلامت خانواده شما را بررسی کند. یک مشاور ژنتیک همچنین می تواند در مورد مزایا ، خطرات و محدودیت های آزمایش ژنتیکی صحبت کند تا شما را در تصمیم گیری مشترک کمک کند.
عوامل خطر
یک عامل خطر سرطان پستان هر چیزی است که باعث می شود شما به سرطان پستان مبتلا شوید. اما داشتن یک یا حتی چندین عامل خطر سرطان پستان لزوماً به معنای ابتلا به سرطان پستان نیست. بسیاری از زنانی که به سرطان پستان مبتلا می شوند هیچ عامل خطر شناخته شده ای جز زن بودن ندارند.
عواملی که با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان همراه هستند عبارتند از:
زن بودن. زنان بسیار بیشتر از مردان در معرض سرطان پستان هستند.
افزایش سن خطر ابتلا به سرطان پستان با افزایش سن افزایش می یابد.
سابقه شخصی در مورد شرایط سینه. اگر شما بیوپسی پستان داشته اید که کارسینوما لوبولار درجا (LCIS) یا هیپرپلازی آتیپیک پستان پیدا کرده است ، خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان پستان دارید.
سابقه شخصی سرطان پستان. اگر در یک سینه دچار سرطان پستان هستید ، خطر ابتلا به سرطان در سینه دیگر بیشتر است.
سابقه خانوادگی سرطان پستان. اگر مادر ، خواهر یا دختر شما به خصوص در سنین جوانی به سرطان پستان مبتلا شده باشند ، خطر ابتلا به سرطان پستان افزایش می یابد. هنوز اکثر افرادی که به سرطان پستان مبتلا هستند سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند.
ژنهای ارثی که خطر سرطان را افزایش می دهند. برخی جهش های ژنی که خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهند ، می توانند از والدین به کودکان منتقل شوند. شناخته شده ترین جهش های ژنی به BRCA1 و BRCA2 گفته می شود. این ژن ها می توانند خطر ابتلا به سرطان پستان و سایر سرطان ها را تا حد زیادی افزایش دهند ، اما این سرطان را اجتناب ناپذیر نمی کند.
قرار گرفتن در معرض تابش. اگر به عنوان کودک یا بزرگسال بالینی تحت درمان پرتودرمانی قرار گرفتید ، خطر ابتلا به سرطان پستان افزایش می یابد.
چاقی چاق بودن خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد.
دوره خود را در سنین جوانی شروع کنید. شروع دوره قبل از 12 سالگی خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد.
یائسگی در سنین بالاتر شروع می شود. اگر یائسگی را در سنین بالاتر شروع کردید ، به احتمال زیاد به سرطان پستان مبتلا خواهید شد.
داشتن فرزند اول خود در سنین بالاتر. زنانی که فرزند اول خود را بعد از 30 سالگی به دنیا می آورند ، ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهند.
هرگز باردار نبوده ام. زنانی که هرگز باردار نشده اند ، خطر بیشتری از سرطان سینه نسبت به زنانی که یک یا چند بارداری داشته اند ، دارند.
درمان هورمون پس از یائسگی. زنانی که از داروهای هورمون درمانی استفاده می کنند که ترکیبی از استروژن و پروژسترون برای درمان علائم و نشانه های یائسگی هستند ، خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهند. وقتی زنان مصرف این داروها را متوقف کنند ، خطر ابتلا به سرطان پستان کاهش می یابد.
نوشیدن الکل. نوشیدن الکل خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد.
درمان های زیادی برای پروستات (BPH) وجود دارد ، اما همه دارای عوارض جانبی و عوارض احتمالی دارند.
برای اکثر مردان ، این حمام های شبانه ممکن است اولین علامت بزرگ شدن پروستات میباشد. علائم دیگر ممکن است شامل مشکل در جریان ادرارباشد. پزشکان می گویند مانند موهای خاکستری ، پروستات بزرگ شده یک محصول طبیعی پیر شدن است. مشکل این است که ، حمام های شبانه بیشتر شایع می شوند - سرانجام راه خود را به روال روز می رساند.
این مشکلی است که نام های مختلفی دارد - پروستات بزرگ شده ، هایپرپلازی خوش خیم پروستات یا به سادگی BPH. طبق اطلاعات ملی پاکسازی کلیه و بیماریهای ارولوژی ، شایعترین مشکل پروستات در مردان بالای 50 سال بزرگ شدن پروستات است. در سن 60 سالگی ، بیش از نیمی از مردان مبتلا به BPH هستند. طبق سن 85 سالگی ، طبق گفته انجمن ارولوژی آمریکا (AUA) ، این تعداد به 90٪ صعود می کند.
علائم و علل پروستات بزرگ شده
در مردان ، ادرار از مثانه از طریق مجرای ادرار جریان می یابد. BPH بزرگ شدن خوش خیم (غیر سرطانی) پروستات است که جریان ادرار را از طریق مجرای ادرار مسدود می کند. سلول های پروستات به تدریج تکثیر می شوند ، بزرگ شدن را ایجاد می کنند که به مجرای ادرار فشار می آورد - "روده" که از طریق آن ادرار و مایع منی از بدن خارج می شوند.
با بزرگ شدن مجرای ادرار ، مثانه مجبور است با فشار بیشتری فشار وارد کند تا ادرار از بدن خارج شود.
با گذشت زمان ، ممکن است عضله مثانه به تدریج قوی تر ، ضخیم تر و بیش از حد حساس شود. حتی اگر حاوی مقادیر کمی ادرار باشد ، منقبض می شود و نیاز به ادرار کردن مکرر دارد. سرانجام ، عضله مثانه نمی تواند بر اثر پیشابراه باریک غلبه کند ، بنابراین ادرار در مثانه باقی می ماند و به طور کامل خالی نمی شود.
علائم پروستات بزرگ شده می تواند شامل موارد زیر باشد:
وقتی مثانه به طور کامل خالی نشود ، شما در معرض خطر ابتلا به عفونت ادراری قرار می گیرید. سایر مشکلات جدی همچنین می توانند به مرور زمان ایجاد شوند ، از جمله سنگ مثانه ، خون در ادرار ، بی اختیاری و احتباس حاد ادرار (عدم توانایی در ادرار کردن). ناتوانی ناگهانی و کامل در ادرار کردن یک اورژانس پزشکی است. باید فوراً به پزشک مراجعه کنید. در موارد نادر ، آسیب مثانه و / یا کلیه می تواند از BPH ایجاد شود.