آیا نوروفیدبک برای درمان ADHD مؤثر است؟
نوروفیدبک برای ADHD چیست؟
اختلال کمبود توجه بیش فعالی یا ADHD می تواند بر میزان توجه ، یادگیری ، کنترل ضربه و سطح فعالیت تأثیر بگذارد. این علائم می تواند زندگی روزمره و سازمان را به چالش بکشد.
از سال 2016 ، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) تخمین زده اند که 6.1 میلیون کودک منبع معتبر در ایالات متحده ، حدود 9.4 درصد ، در بعضی از موارد تشخیص ADHD را دریافت کرده اند.
درمانهای رایج برای کودکان مبتلا به ADHD شامل دارو ، روان درمانی و تغییر در شیوه زندگی است ، اما اینها برای همه مؤثر نیست. برخی رویکردها - به ویژه دارو - می تواند عوارض جانبی ناخوشایندی داشته باشد.
نوروفیدبک درمانی غیر تهاجمی است و شامل دارو نمی شود. برخی از پزشکان معتقدند که این امر می تواند به مدیریت علائم اختلال کمبود فشار خون کمک کند. نامهای دیگر این درمان بیوفیدبک و نوروتراپی است.
در زیر ، در مورد اینکه احتمالاً این روش درمانی ، چه عاملی ناشی از آن و برخی از خطرات ناشی از آن موثر است ، بیشتر بدانید.
نوروفیدبک شامل داشتن الکترودهای متصل به سر و پاسخ دادن به برخی از محرک ها در حالی است که فن آوری ویژه امواج مغزی فرد را نشان می دهد.
در فرد مبتلا به ADHD ، مغز ممکن است الگوهای مشخصه رفتاری ، خصوصاً در لوب فرونتال را نشان دهد. این حوزه با شخصیت ، رفتار و یادگیری مرتبط است.
عملکرد مغز و رفتار شخص به هم مرتبط است. تغییر در رفتار می تواند مغز را تغییر دهد و تغییرات در مغز می توانند رفتار را تغییر دهند.
نوروفیدبک قصد دارد با تغییر مغز رفتار فرد را تغییر دهد.
مغز سیگنالهای الکتریکی قابل اندازه گیری یا امواج تولید می کند. پزشک نوروفیدبک این امواج را معمولاً با وسیله ای به نام الکتروانسفالوگرافی (EEG) اندازه گیری می کند.
پنج نوع موج مغزی وجود دارد: آلفا ، بتا ، گاما ، دلتا و تتا. هر کدام فرکانس متفاوتی دارند که EEG می تواند آن را اندازه گیری کند.
برخی تحقیقات نشان می دهد که مبتلایان به ADHD دارای امواج تتا بیشتر و کمتر از امواج بتا نسبت به افراد بدون اختلال هستند. از نظر تئوری ، نوروفیدبک قصد دارد تا این اختلاف را اصلاح کند.
قبل از اولین جلسه نورو فیدبک ، پزشک سؤالاتی در مورد علائم فرد ، تاریخ درمان و شیوه زندگی می کند.
قبل از هر جلسه درمانی ، فرد به ارائه اطلاعات در مورد علائم خود ادامه می دهد ، زیرا این کار به پزشک اجازه می دهد تا به مرور زمان پیشرفت های خود را دنبال کند.
در شروع هر جلسه ، پزشک الکترودهای در حال اجرا از دستگاه EEG را به سر شخص وصل می کند. اینها فعالیت مغز را اندازه گیری می کنند.
تعداد الکترودها بسته به پزشک و جلسه متفاوت است. الکترودها صدمه نمی بینند و جریان الکتریکی را تحویل نمی دهند. آنها فقط برای اندازه گیری فعالیت مغز در آنجا هستند.
با شروع جلسه ، اسکن در زمان واقعی امواج مغزی فرد روی صفحه نمایش داده می شود.
پزشک متخصص انتظار دارد که وظیفه خاصی را انجام دهد ، انتظار دارد که این کار باعث تغییر امواج مغزی شود.
فعالیت ها ممکن است شامل یک بازی ویدیویی یا محرک های دیگری باشد که مغز را به پردازش اطلاعات به روش های مختلف تشویق می کند. ممکن است موسیقی درگیر باشد ، یا یک لحن واحد ، یا صداهایی که ناگهان متوقف شده و شروع می شوند.
همانطور که مغز به محرک ها پاسخ می دهد ، بازخورد مربوط به EEG نشان می دهد که چگونه محرک ها فعالیت را تغییر می دهند ، تغییر می دهند یا افزایش می دهند.
طرفداران ادعا می کنند که این روند می تواند به آرامی موج های مغز را تغییر داده و بر رفتار فرد و علائم مربوط به ADHD تأثیر بگذارد.
یافته های متفاوتی در مورد اثربخشی نوروفیدبک برای ADHD وجود دارد.
در سال 2009 ، محققان یک متاآنالیز Trusted Source منتشر کردند که به بررسی تأثیر نوروفیدبک بر علائم این اختلال پرداخت. آنها نتیجه گرفتند که نوروفیدبک ممکن است منجر به:
پیشرفت در مقیاس بزرگ در تکانشگری و بی توجهی
پیشرفت در مقیاس متوسط در بیش فعالی
نویسندگان اظهار داشتند که نورو فیدبک ممکن است درمانی "مؤثر و خاص" برای علائم ADHD باشد.
آنها مطالعه ای را انجام دادند که در آن هشت شرکت کننده جوان بین 8 تا 15 سال تحت 30 جلسه نوروفیدبک قرار گرفتند ، در حالی که شش نفر دیگر نوروفیدبک جعلی دریافت کردند. هر دو گروه تغییرات مشابهی را تجربه کردند..
در یک مطالعه مقدماتی منبع معتبر ، همچنین از سال 2013 ، محققان تأثیر نوروفیدبک را با محرکها مقایسه کردند ، یک روش درمانی که بطور گسترده پذیرفته شده برای ADHD است.
شانزده شرکت کننده در سنین 7 تا 16 سال داروهای محرک را مصرف کردند ، و 16 جلسه تحت 30 جلسه نوروفیدبک در طی یک دوره 7-11 ماهه قرار گرفتند. شرکت کنندگانی که این داروها را مصرف کردند ، کاهش علائم ADHD را تجربه کردند ، در حالی که افرادی که تحت عنوان نورو فیدبک پاسخ داده نشدند.
در سال 2014 ، محققان متاآنالیز نتایج پنج مطالعه قبلی در مورد نوروفیدبک و ADHD را منتشر کردند.
آنها ارزیابی والدین و معلمان از کودکانی که تحت معالجه قرار گرفته اند را در نظر گرفتند. به طور کلی ، والدین بهبود در بی انگیزگی ، بی توجهی و بیش فعالی را گزارش کرده بودند ، اما معلمان فقط در بی توجهی شاهد پیشرفت بودند.
محققان به نقل از منبع معتبر گفتند که نوروفیدبک ممکن است برای کودکان مبتلا به ADHD مفید باشد.
نوروفیدبک چیست؟
NFT مانند سایر اشکال بیوفیدبک ، از دستگاه های مانیتورینگ برای ارائه اطلاعات لحظه به لحظه به فرد در مورد وضعیت عملکرد فیزیولوژیکی آنها استفاده می کند. مشخصه ای که NFT را از سایر بیو فیدبک ها متمایز می کند ، تمرکز روی سیستم عصبی مرکزی و مغز است. آموزش نوروفیدبک (NFT) پایه های آن را در علوم اعصاب پایه و کاربردی و همچنین عمل بالینی مبتنی بر داده ها دارد. این جنبه های رفتاری ، شناختی و ذهنی و همچنین فعالیت مغز را در نظر می گیرد.
NFT با ارزیابی عینی فعالیت مغز و وضعیت روانی مقدم است. در حین آموزش ، سنسورها روی پوست سر قرار داده شده و سپس به الکترونیک و نرم افزارهای رایانه ای حساس وصل می شوند که فعالیت های خاص مغز را شناسایی ، تقویت و ضبط می کنند. اطلاعات نتیجه گرفته شده به کارآموز تقریباً فوراً با درک مفهومی تغییر می یابد که تغییرات در سیگنال بازخورد نشان می دهد فعالیت مغز کارآموز در محدوده تعیین شده است یا خیر. براساس این بازخورد ، اصول مختلف یادگیری و راهنمایی پزشک ، تغییراتی در الگوهای مغز ایجاد می کند و با تغییرات مثبت در حالت های جسمی ، عاطفی و شناختی همراه است. غالباً کارآموز آگاهانه از مکانیسم هایی که چنین تغییراتی بوجود می آیند آگاهی ندارد ، اگرچه افراد به طور معمول "احساس حساس" از این تغییرات مثبت را به دست می آورند و غالباً می توانند در خارج از جلسه بازخورد به این حالتها دسترسی پیدا کنند.
NFT یا جراحی یا دارو را شامل نمی شود و نه دردناک است و نه شرم آور. هنگامی که توسط یک متخصص مجاز با آموزش مناسب ارائه می شود ، به طور کلی کارآموزان عوارض جانبی منفی را تجربه نمی کنند. به طور معمول کارآموزان NFT را یک تجربه جالب می دانند. نوروفیدبک در سطح عملکردی مغز عمل می کند و نیاز به طبقه بندی را با استفاده از دسته های تشخیصی موجود فراتر می کند. این فعالیت مغز را در سطح پویایی عصبی تحریک و مهار تنظیم می کند که اساساً اثرات برجسته ای را گزارش می دهد.
تحقیقات نشان می دهد که نوروفیدبک یک مداخله مؤثر برای ADHD و صرع است. تحقیقات مداوم به بررسی تأثیر نوروفیدبک برای سایر اختلالات مانند اوتیسم ، سردرد ، بی خوابی ، اضطراب ، سوء مصرف مواد ، TBI و سایر اختلالات درد می پردازد و امیدوار کننده است.
یک روش خودتنظیم ، NFT با سایر رویکردهای تحریک پذیر عصبی سازگار با تحقیق مانند ورود صوتی و تصویری (AVE) و تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال تکراری (rTMS) که با ارائه یک سیگنال خاص تحریک کننده پاسخ مغز است ، متفاوت است. همچنین NFT براساس تغییرات عمدی در الگوهای تنفسی مانند آریتمی سینوس تنفسی (RSA) نیست که می تواند منجر به تغییر در امواج مغزی شود. در یک سطح عصبی ، NFT به مغز می آموزد که الگوهای برانگیخته و مهاری از مجامع و مسیرهای عصبی خاص را بر اساس جزئیات قرار گرفتن سنسور و الگوریتم های بازخورد استفاده شده از این طریق ، تعدیل کند و انعطاف پذیری و خودتنظیمی الگوهای آرامش و فعال سازی را افزایش دهد.
بیوفیدبک فرآیندی است که فرد را قادر می سازد یاد بگیرد که چگونه فعالیت های فیزیولوژیکی را با هدف بهبود سلامتی و عملکرد تغییر دهد. ابزار دقیق فعالیتهای فیزیولوژیکی مانند امواج مغزی ، عملکرد قلب ، تنفس ، فعالیت عضلات و دمای پوست را اندازه گیری می کند. این ابزارها به سرعت و با دقت "اطلاعات برگشتی" را به کاربر می دهند. ارائه این اطلاعات - غالباً همراه با تغییر در تفکر ، احساسات و رفتار - از تغییرات فیزیولوژیکی مطلوب پشتیبانی می کند. با گذشت زمان ، این تغییرات بدون استفاده مداوم از ساز می توانند تحمل کنند.