بهترین قرص خواب آور

بهترین قرص خواب آور

در بعضی موارد پزشکان برای درمان بی خوابی داروهایی را تجویز می کنند. تمام داروهای بی خوابی باید اندکی قبل از خواب مصرف شود. بعد از مصرف داروی بی خوابی سعی در رانندگی یا انجام فعالیتهای دیگر که نیاز به غلظت دارند ، نکنید زیرا این باعث خواب آلودگی شما خواهد شد. داروها باید بهمراه روشهای خوب خواب استفاده شوند.

در اینجا برخی از داروها وجود دارد که می تواند برای درمان بی خوابی استفاده شود.

داروهای ضد افسردگی: بعضی از داروهای ضد افسردگی ، مانند ترازودون (Desyrel) در درمان بی خوابی و اضطراب بسیار خوب هستند.

بنزودیازپین ها: این قرص های خواب- emazepam (Restoril) ، triazolam (Halcion) و سایر موارد - ممکن است مفید باشد که شما می خواهید یک داروی بی خوابی که طولانی تر در سیستم بماند باشد. به عنوان مثال ، آنها به طور موثری برای درمان مشکلات خواب از قبیل خوابیدن و وحشت در شب استفاده شده اند. اما این داروها ممکن است باعث شود شما در طول روز احساس خواب آلودگی نکنید و همچنین می تواند باعث وابستگی شود ، به این معنی که ممکن است همیشه بخواهید در این دارو حضور داشته باشید تا بتوانید بخوابید.

دوکسپین (سیلنور): این داروی خواب برای استفاده در افرادی که در خوابیدن مشکل دارند تأیید شده است. Silenor با مسدود کردن گیرنده های هیستامین ممکن است در نگهداری از خواب کمک کند. این دارو را مصرف نکنید ، مگر اینکه بتوانید 7 یا 8 ساعت خواب کامل داشته باشید.

اززوپلون (لونستا): لونستا همچنین به شما کمک می کند سریع بخوابید ، و بررسی ها نشان می دهد افراد به طور متوسط ​​7 تا 8 ساعت می خوابند. لونستا را نگیرید ، مگر اینکه بتوانید یک خواب کامل شب بخوابید زیرا این امر می تواند باعث ناراحتی شود. به دلیل خطر ابتلا به اختلال در روز بعد ، FDA توصیه می کند که مقدار شروع لونستا بیش از 1 میلی گرم نباشد.

راملتون (روزمر): این داروی خواب متفاوت از سایرین عمل می کند. این کار با هدف قرار دادن چرخه خواب و بیداری انجام می شود ، نه با فشار دادن سیستم عصبی مرکزی. این دارو برای افرادی که در خوابیدن مشکل دارند ، تجویز می شود. روزرما را می توان برای استفاده طولانی مدت تجویز کرد ، و دارو هیچ مدرکی مبنی بر سوء استفاده یا وابستگی نشان نداده است.

سووروکسانت (Belsomra). این کار با مسدود کردن هورمونی انجام می شود که باعث بیدار شدن و ایجاد بی خوابی می شود. این تصویب توسط FDA برای درمان افرادی که بی خوابی به دلیل عدم توانایی در خواب رفتن یا خوابیدن دارند ، درمان می کند. این دارو ممکن است باعث شود فردای خواب احساس خواب آلودگی شود.

زالپلون (سوناتا): از بین تمام قرص های جدید خواب ، سوناتا برای کمترین زمان در بدن فعال می شود. این بدان معناست که می توانید سعی کنید به تنهایی بخوابید. سپس ، اگر هنوز ساعت 2 صبح به ساعت خیره شده اید ، می توانید آن را بدون احساس خواب آلودگی در صبح بخورید. اما اگر شما تمایل به بیدار شدن در شب دارید ، این ممکن است بهترین انتخاب برای شما نباشد.

زولپیدم (Ambien ، Edluar ، Intermezzo): این داروها در کمک به خوابیدن به شما کمک می کنند ، اما برخی از افراد تمایل به بیدار شدن از خواب در نیمه شب دارند. زولپیدم اکنون در نسخه نسخه گسترده ، Ambien CR موجود است. این ممکن است به شما کمک کند که بخوابید و بیشتر بخوابید. FDA هشدار می دهد که نباید رانندگی کنید و یا کاری را انجام دهید که شما را ملزم به هوشیاری روز بعد از مصرف Ambien CR کند زیرا مدت طولانی در بدن می ماند. شما نباید زولپیدم مصرف کنید ، مگر اینکه بتوانید یک خواب کامل شب - حداقل 7 تا 8 ساعت - داشته باشید. FDA برای درمان کوتاه مدت بی خوابی ناشی از مشکل در خواب رفتن ، یک اسپری خوراکی با نام Zolpimist که حاوی زولپیدم است ، تأیید کرده است.

کمکهای بدون نسخه خواب: بیشتر این قرص های خواب آور آنتی هیستامین هستند. هیچ مدرکی مبنی بر اینکه برای بی خوابی خوب کار می کنند وجود ندارد و می توانند روز بعد باعث خواب آلودگی شوند. آنها به اندازه کافی ایمن هستند که بدون نسخه فروخته می شوند. اما اگر داروهای دیگری مصرف می کنید که حاوی آنتی هیستامین ها - مانند داروهای سرماخوردگی یا حساسیت هستند - می توانید سهواً بیش از حد مصرف کنید.

مصرف قرص های خواب آور

اگر بهترین تلاش های شما برای به دست آوردن یک خواب خوب شبانه انجام نشد ، قرص های خواب آور با نسخه ممکن است گزینه ای باشد. در اینجا چند توصیه در مورد چگونگی استفاده ایمن از آنها آورده شده است.

ارزیابی پزشکی دریافت کنید. قبل از مصرف قرص های خواب ، برای معاینه کامل به پزشک مراجعه کنید. غالباً پزشک شما می تواند دلایل خاصی برای بی خوابی شما پیدا کند. اگر بیش از چند هفته از قرص های خواب استفاده می کنید ، در مورد برنامه پیگیری مناسب با پزشک خود صحبت کنید تا در مورد داروهای خود صحبت کنید.

راهنمای دارویی را بخوانید. راهنمای داروی بیماران را بخوانید تا بفهمید که چگونه و زمان مصرف داروی خود و مهمترین عوارض جانبی احتمالی آن چیست. اگر سوالی دارید ، از داروساز یا پزشک خود بپرسید.

هرگز تا زمانی که به رختخواب بروید ، قرص خواب نگیرید. قرص های خواب آور باعث می شود تا شما را نسبت به آنچه انجام می دهید کمتر آگاه کنید و خطر بروز موقعیتهای خطرناک را افزایش دهید. صبر کنید تا قرص خواب خود را تا زمانی که تمام فعالیت های عصرانه خود را تمام کرده اید ، بلافاصله قبل از برنامه ریزی برای خواب ، مصرف کنید.

قرص خواب خود را در هنگام خواب کامل بخورید. فقط قرص خواب آورید هنگامی که می دانید می توانید یک خواب کامل شبانه حداقل از هفت تا هشت ساعت داشته باشید. چند قرص خواب کوتاه با هدف کوتاه برای بیدار شدن از خواب در وسط شب در نظر گرفته شده است ، بنابراین ممکن است شما آنها را هنگام استفاده حداقل از چهار ساعت در رختخواب بکشید.

مراقب عوارض جانبی باشید. اگر در طول روز احساس خواب آلودگی یا سرگیجه می کنید یا عوارض جانبی قابل توجهی دیگر را تجربه کرده اید ، در مورد تغییر دوز یا از بین بردن قرص های خود با پزشک خود صحبت کنید. یک شب قبل از یک قرار ملاقات مهم یا فعالیت مهم ، قرص جدیدی از خواب نگیرید زیرا نمی دانید که چگونه بر شما تأثیر می گذارد.

از الکل خودداری کنید. هرگز الکل و قرص های خواب را مخلوط نکنید. الکل اثرات آرام بخش قرص ها را افزایش می دهد. حتی مقدار کمی الکل همراه با قرص های خواب می تواند احساس سرگیجه ، گیجی یا ضعف کند. ترکیب الکل با قرصهای خواب خاص می تواند منجر به تنفس خطرناک یا بی پاسخی شود. و الکل در واقع می تواند باعث بی خوابی شود.

قرص های خواب را به طور دقیق توسط پزشک تجویز کنید. برخی از قرص های خواب دارویی فقط برای استفاده کوتاه مدت هستند. برای مشاوره حتما با پزشک خود تماس بگیرید. همچنین از دوز بالاتر از مقدار تجویز شده استفاده نکنید. اگر دوز اولیه اثر در نظر گرفته شده در خواب را ایجاد نکرد ، بدون مکالمه با پزشک خود قرص های بیشتری مصرف نکنید.

با دقت کنار بگذارید وقتی آماده استفاده از قرص های خواب هستید ، دستورالعمل پزشک یا داروساز یا دستورالعمل های موجود در برچسب را دنبال کنید. بعضی از داروها باید به تدریج متوقف شوند. همچنین ، توجه داشته باشید که ممکن است بعد از قطع مصرف قرص های خواب ، بی خوابی کوتاه مدت به مدت چند روز داشته باشید.